Człowiek ów podszedł do Ciebie ochoczo, wyciągając laptop, rozpoczynając pracę. Wydawało ci się jednak, że wygląda on na zapeszonego, i zdziwionego. Fakt, zatrudniłeś go dość niedawno, ale chyba spodziewał się, że będzie go czekało dużo pracy. Może powinieneś dowiedzieć się, co go trapi? Pieniądze, rodzaj posady, jego podejście, czy może nagle obudził się w nim inny rodzaj sprawiedliwości? Może jednak nie podoba mu się praca w Organizacji? Tak czy inaczej, niezależnie od Twych wątpliwości skryba jął pisać list, pod Twoje dyktando.

Mężczyzna szybkim ruchem zatwierdził Twój list, zamykając gwałtownie laptop i kierując się ku drzwiom. Nacisnął już klamkę i... STOP! Zatrzymał się raptem, odwróciwszy głowę w Twym kierunku, powiedział:
- Tak, wiem co ryzykuje, ale niech pan... to znaczy, posłuchaj! Naprawdę w to wierzysz? Wydaje Ci się, że jesteś taki nie wiadomo kto, bo masz dwa Dary? Człowieku, spójrz na swoje życie! Te Talenty od pieprzonego Boga, czy kogokolwiek nic nie zmieniają! To tylko zabawka, mająca zapewnić siłom wyższym rozrywkę! A to, że Ty masz jakąś durną Organizację nic nie zmienia! Ludzie w końcu dostrzegą kim jesteś i Cię zostawią! Opuszczą Twój świat, nie dadzą Ci w nim żyć! Kłamco! Myślisz, że oni nie wiedzą, co trzymasz w podziemiach kwatery? Daj spokój.
Po czym trzasnął drzwiami i wyszedł.
Wydawałoby się, że powinieneś go ,,dogonić" i z nim porozmawiać. Czeka Cię ciężka rozmowa, i to niedługo...

- Żartujesz, tak? No daj spokój, człowieku! Ja mam Ci pomóc? Jedyne, co bym chciał zrobić, to Cię zabić, Ty głupcze. Myślisz, że będę się nad Tobą litować, bo jesteś niewidomy? Bo jesteś stary?  Jeśli naprawdę byś chciał zaprzestać, to już dawno byś to zrobił... To takie trudne? Wypuścić ich na wolność... - potok płyną z jego słów obficie, był dodatkowo nasączony wieloma wulgaryzmami. Zdanie przerwał mu jednak huk. Ściana obok wybuchła nagle, a do budynku wszedł wysoki mężczyzna elegancko ubrany. Rozpoczął rozmowę.
- Przysłuchuję się waszej kłótni od dłuższej chwili. Twój skryba ma rację, Tetrahordzie. Popełniasz wiele błędów. Zbyt wiele. Czas, żebyś poniósł karę. - uśmiechnął się szyderczo, a po chwili Was obu pochwycili podwładni włamywacza. Nie zorientowałeś się nawet, kiedy siedziałeś w busie, w drodze do... no własnie dokąd? Powinieneś się tego dowiedzieć...

//Uznam to za komplement//

Zanim jednak zdążyłeś osunąć się w słodkie ramiona śmierci, poczułeś, że ból znika. Otworzyłeś szerzej oczy i zauważyłeś sylwetkę postawnego mężczyzny, podającego ci jakąś ciemną ciecz za pomocą strzykawki. Wydawało się naprawdę dziwne, żeby ktoś najpierw Was uprowadza, a potem leczy.
- Cicho... - usłyszałeś tylko - musisz przeżyć. zadbaliśmy o to, żeby nikt z Organizacji nie dowiedział się, dokąd jedziesz, wszyscy myślą, że jesteś na swoim miejscu. Mamy tylko kilka pytań... Jedziemy do Santa Julia.
Wytrzeszczyłeś na niego oczy, a on uśmiechnął się do Ciebie, po czym odszedł.

***

Kiedy znów się ocknąłeś leżałeś na podłodze czegoś znacznie większego niż poprzedni bus. Wokół było pełno małych siedzonek, a na ścianach rozmieszczono koliste okna. Z trudem doczołgałeś się do jednego z nich, po chwili puszczając swą swój umysł w okół. Natrafiłeś tylko na puste umysły zwierząt. Ptaków, co gorsza.
Niedługo potem zorientowałeś się, że to samolot. Chwilę później coś zwróciło Twoją uwagę. Ktoś leżał na ziemi i postękiwał.
To twój skryba w wyraźnie gorszym stanie od Ciebie. Podszedłeś do niego, przepełniony nową energią. Podniosłeś go i wygodnie ułożyłeś na dwóch z siedzeń. Nie zdołałeś jednak nic powiedzieć, bo sam osunąłeś się w sen.

***

Z dalszej drogi nic nie zapamiętałeś. Wiedziałeś tylko, że ludzie zabrali ze sobą Ciebie i Twego skrybę, prowadząc Was pod jakiś dach. Nie, most! Twój ledwo żywy współpracownik leżał na ziemi, a ciebie podtrzymywało dwóch silnych mężczyzn. W jednym z nich rozpoznałeś tego przyjaznego, z busa. Chyba powinieneś zażądać od nich wyjaśnień...

Dalej piszemy TU